สวัสดีค่ะกลับมาพบกันอีกแล้วนะค่ะ
ขอโทษที่หายไปเกือบเดือน
ช่วงนั้นที่หายไปเป็นช่วงของการสอบและมีงานต้องทำเยอะมากจึงไม่ได้มาเขียน
เชื่อว่าหลายๆคนคงต้องเคยเจอกับ ....
ภาวะของการที่รู้สึกว่าตนเองทำอะไรก็ไม่ดีสักอย่าง ทำไมเราถึงทำไม่ได้สักที
อะไรที่เคยทำได้กลับทำไม่ได้
หรือ ค้นพบว่าจริงๆแล้วเรามีปัญหาแต่เราเองไม่ยอมรับปัญหานี้
ครั้งหนูจึงอยากมาเล่าประสบการณ์ที่เจอมากับตัว
เมื่อช่วงเดือนธันวาคมที่ผ่านมา
หนูค้นพบปัญหาใหญ่ของหนูค่ะ
คือ หนูอาจจะเป็นสมาธิสั้นแบบ inattentiveness คือมีช่วงสมาธิสั้นกว่าปกติและมักจะวอกแวกง่าย
ส่งผลให้ มักจะขี้ลืมบ่อยๆ อ่านเพิ่ม.... http://www.gpo.or.th/rdi/html/adhd.html
เหตุเกิดมาจาก
การทำคุ๊กกี้
เมื่อสองวันก่อนหน้าพี่คนหนึ่งตวงแป้งแบบผิดวิธีคุณครูจึกบอกวิธีที่ถูกให้
และบอกผลเสียของมันแต่เมื่อถึงคราวหนูตวงในสองวันถัดมาหนูกลับตวงแบบเดียวกับพี่
คุณครูจึงถามหนูว่าจำไม่ได้หรอว่า พี่เขาตวงแบบนี้มันผิด
หนูจึงบอกว่าจำ
ณ ตอนที่ตวงจำไม่ได้ค่ะ แต่พอครูทักจึงนึกขึ้นได้
และหลังจากนั้นคุณครูจึงถามว่าเกิดเหตุการณ์แบบนี้บ่อยไหม หนูจึงตอบว่าบ่อยค่ะ
และหนูมักสมาธิหลุดหลายครั้งเวลาเรียนเพราะบางที่เหม่อลอยคิดเรื่งอื่น
ส่งผลให้ความรู้ที่ได้บางช่วงตอนขาดหายไป
คุณครูจึงถามต่อว่าเคยไปตรวจสมาธิสั้นมั๊ย หนูตอบว่าไม่เคย
คุณครูจึงบอกว่าอาการเหมือนคนสมาธิสั้น
ความรู้สึกตอนนั้น
ตกใจมากเมื่อรู้ว่าเราอาจจะเป็นเพราะอาการที่เราเป็นใกล้เคียงกับโรคนี้มาก
และคิดมากกับสิ่งที่ตนเองพบรู้สึกกังวลว่ามันจะเป็นไปมากกว่านี้หรือป่าว
และอีกปัญหาหนึ่งที่หนูค้นพบคือ
หนูมีปัญหาด้านการเล่าเรื่องให้เป็นลำดับและครบถ้วน
มีอยู่วันหนึ่งที่หนูจะต้องอธิบายสิ่งที่ได้เรียนไปให้กับคุณครูฟังแต่หนูเรียบเรียงคำพูดไม่ถูกว่าตนเอง
จะสื่อสารให้ครูรู้อย่างไร
ตอนนั้นหนูรู้สึกกดดันมากและคิดว่าตัวเองจะต้องหาทางแก้ให้ได้อย่ายอมแพ้กับปัญหาเราจะไม่ยอมแพ้ให้กับมันอีกแล้ว
หนูจึงแก้ปัญหาโดยการจดเป็นขั้นตอนว่าเราจะพูดเรื่องอะไร
แต่ละอันส่งผลอย่างไร
และจากนั้นค่อยๆอธิบายให้คุณครูฟังเมื่อคุณครูฟังแล้วตอบว่าโอเคดีมาก
ตอนนั้นความรู้กดดันทั้งหมดหายไปและดีใจมากที่ตนเองก้าวผ่านอุปสรรคไปได้
ส่วนเรื่องสมาธิสั้นหนูต้องฝึกควบคุมให้ตัวเองมีสมาธิจดจ่อ
กับสิ่งที่ตนเองกำลังทำให้ได้และฝึกจดให้เป็นลำดับขั้นเพื่อใช้เวลาอธิบาย
หากเรายอมรับและเผชิญหน้ากับปัญหาและหาทางแก้มันไปให้ได้อย่ายอมแพ้
หนทางแห่งความสำเร็จก็อยู่ไม่ไกลเกินเอื้อมแล้วค่ะ
เจอกันสัปดาห์หน้านะค่ะ
