สิ่งที่เราคิดบางทีก็ไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้เป็นจริงได้เสมอไป

เมื่อช่วงสัปดาห์วันพ่อที่ผ่านมา หนูมีโอกาสได้ตกแต่งห้องเรียนของตัวเอง

โดยวางแผนกับเพื่อนในทีมว่า

“ เราจะทำเส้น Timeline ติดผนังเพื่อใช้ในการเรียนกับทุกวิชา”

เราวาดภาพฝันไว้เป็นอย่างดิบดีว่าเราจะใช้สีแม่เหล็กทาเป็นเส้น timeline

แต่...

เราไม่นึกถึงวิธีการทำเลยค่ะ ว่าขั้นตอนในการทำนั้นเราจะทำมันอย่างไร

จะใช้มันอย่างไร

ที่เราไม่นึกเพราะว่า...

ไม่นึกว่าตัวเองจะต้องมานั่งทำเองค่ะคิดว่าคงมีคนทำให้

เมื่อต้องลงมือทำเอง

ก็เจอปัญหาเลยค่ะ

ปัญหาแรกตีเส้น timeline ไม่ตรงเบี้ยวเลยค่ะ เพราะเราไม่มีจุดอ้างอิง

เราลืมนึกถึงคุณสมบัติเส้นตรงคือต้องเป็นระนาบดังนั้นการที่จะเป็นระนาบได้ต้องมีมุม 90องศาตั้งฉาก

เพราะฉะนั้นเราจะต้องหาจุดอ้างให้ได้ก่อนจากนั้นก็ จุดตำแหน่งก่อนจะลากเส้น

แต่แล้วก็ปรากฏว่าตีเส้นแล้วก็ยังเบี้ยวอยู่ดี จนเราเริ่มมึนเพราะเส้นทับกัน

ทำให้เรางงว่าตกลงมันเส้นไหนเนี่ย

จนสุดท้ายวิธีแก้ปัญหาของเราก็คือใช้เทปกาวแปะเพราะจะไม่ทำให้เราสับสนอีกต่อไป

และดูง่ายว่าจุดไหนเบี้ยว

รวมๆแล้วใช้เวลาไปมากกว่า 2 ชั่วโมงนานมากกก

ปัญหาต่อมาที่เราเจอ

คือตอนจุดสีแม่เหล็กว่าจะจุดตรงไหนบ้าง จุดใหญ่ขนาดไหน จะติดกระดาษอย่างไร

แล้วปัญหาที่แทรกมาอีกคือ เวลาเราเหลือเวลาน้อยมากในการทำ

เพราะเราไม่คิดกันมาก่อนหน้านี้ คิดว่าจะมาคิดกันตอนหน้างาน

สุดท้ายงานก็เสร็จไม่ทันเวลาค่ะ

นี่แหละค่ะเป็นเพราะว่าไม่ได้คิดว่าจะลงมือทำด้วยตัวเอง

และคิดว่ามันง่าย

ไม่นึกถึงความเป็นจริงในการลงมือทำแค่คิดวาดฝันไว้

ดังนั้นสิ่งที่อยากฝากไว้วันนี้คือ

สิ่งที่เราคิดบางทีก็ไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้เป็นจริงได้เสมอไป  

และอย่าคิดว่าสิ่งที่ตัวเองคิดมันจะทำง่ายเสมอไป เพราะฉะนั้นจะรู้ได้อย่างไรว่าง่ายหรือไม่ง่ายก็ต้องลงมือทำ

แล้วเจอกันใหม่สัปดาห์หน้าค่ะ